आज कुशे औँसी, जसलाई हामीले “बाबुको मुख हेर्ने दिन” भनेर बुझ्छौँ । यो दिनले छोराछोरीलाई बाबासँगको नाता, सम्झना र उहाँको अस्तित्वप्रतिको मूल्यलाई अझ प्रष्टसँग महसुस गराउँछ ।

मेरो जीवनमा पनि बाबाको ठूलो छायाँ छ, तर त्यो छायाँ सधैँ शीतल मात्र थिएन । मेरो बाल्यकाल सहज थिएन । पेटभरि खान नपाएर भोकै रात बिताउनु, साथीहरू रमाइलो गर्दा आफू भने परबाट हेरिरहनु, जाडोमा न्यानो कपडाको अभाव—यी सबै कुरा मेरो जीवनमा सामान्यजस्तै बनेका थिए । तर ती कठिन दिनहरूले मलाई कमजोर बनाएनन्, बरु संघर्ष गर्न सक्ने शक्ति दिए ।

बाल्यकालको सम्झना

बालापन भन्नु भनेको रमाइलो, खेलकुद र निश्चिन्ततामा बित्ने समय हो भन्ने सुनेको थिएँ । तर मेरो बालापन त्यस्तो भएन । साँझ परेपछि घरमा के पाउँछु भन्ने अनिश्चितता, भोलि विद्यालय जाने बेलामा किताब–कापी नपाउने पीडा, साथीहरूको हाँसोभित्र आफूलाई अलग महसुस गर्ने एक्लोपन — यी सबैले मेरो बाल्यकाल धुम्म बनाइदियो ।

तर आज जब म पछाडि फर्केर हेर्छु, त्यो पीडाले नै मलाई जीवनको वास्तविक अर्थ बुझाइदिएको रहेछ । कठिनाइले नै मलाई छिट्टै परिपक्व बनायो ।

बाबुको महत्व

आज बाबु यो संसारमा हुनुहुन्न । उहाँलाई भौतिक रूपमा सम्झन पाउँदिन, तर उहाँका सम्झनाहरू भने अझै मेरा हरेक कदमसँगै छन् ।
* बाबु भन्नु केवल परिवार पाल्ने मात्र होइन, त्यो त जीवनलाई दिशा दिने उज्यालो रहेछ ।
* बाबु नभएको घर सधैँ अधुरो लाग्छ, चाहे जतिसुकै मिठास भरेको वातावरण किन नहोस् ।

म महसुस गर्छु—बाल्यकालका दुःख र पीडाले मलाई भित्रैदेखि कडा बनायो, तर बाबुको अभावले मलाई भित्रैदेखि खाली पनि बनाइदियो ।

कुशऔँसीको भाव

आज धेरै छोराछोरीहरू बाबासँगै बसेर मुख हेरेका छन्, मिठा परिकार बनाएर साथमा रमाएका छन् । तर म भने बाबुको अनुहारलाई सम्झनामा मात्र हेर्छु, आँसुले भिजेका आँखाले मात्र खोज्छु ।

कसरी होस्, बाबासँग बितेका पीडादायी क्षणहरू पनि आज सुनौलो सम्झना जस्तै लाग्छन् । किनकि अब ती क्षण दोहोरिँदैनन्, उहाँ फर्केर आउनुहुन्न ।

मेरो सन्देश

यसैले आज म सबैलाई यही भन्न चाहन्छु
* बाबु हुँदा उहाँलाई कदर गर्न सिकौँ ।
* परिवारलाई पीडा होइन, माया दिन सिकौँ ।
* किनभने जीवनको घडी कहिल्यै रोकिँदैन, एकपटक बितेको समय कहिल्यै फर्किँदैन ।

🌸 सानो कविता 🌸

बालापनमा आँधी ल्याउने बाबा,
आज सम्झनामा आँसु ल्याउने बाबा ।
जीवनभरि दुःख भए पनि,
बिना तिम्रो संसार सुनसान छ बाबा ।

अन्त्यमा

“बाबुको अनुहार हेर्ने सौभाग्य सबैलाई जुरोस्,
तर बाबु नभए पनि उहाँको शिक्षाले जीवनमा बाटो देखाइरहोस् ।”

✍️ लेखक :धुर्ब ढकाल(बैंकर)
सैनामैना नगरपालिका–०७, रामनगर, रुपन्देही